“Japanse toeristen schuiven om me heen en houden halt voor De toren van Babel. Een dandy in driedelig zomerkostuum vat post voor De stormachtige dag, een studente van een academie schildert uw Winterlandschap na. Ik zie haar graag nadenken, turen naar het origineel, voorzichtig een paar penseelstreken aanbrengen (haar pols rust dan op een schilderstok, net als de uwe vroeger). Ik zie haar graag achteruitstappen, neerzinken in de fluwelen sofa om alles weer van op afstand te bekijken. Is dat de beste manier om te kijken, het hele beeld opnieuw maken? Ik heb me dikwijls afgevraagd hoelang u aan een schilderij werkte. Van het eerste idee tot de laatste penseelstreek, dat kan jaren geduurd hebben. Het schilderen zelf: waarschijnlijk een paar maanden. Want elk onderdeel past ragfijn in het geheel. Alles staat op de juiste plaats. Vooraleer je een compositie zo hebt gewikt en geschikt….”
Ik schreef een liefdesbrief aan de Bruegels in Wenen, en aan hun maker uiteraard. Lees de volledige ontboezeming nu in Rekto:Verso.
Intussen zal haar schilderij al gevorderd zijn.
Leen Huet 