Wanneer je William Carlos Williams heet, dan moet je misschien wel dichter worden. Door het ritme en de alliteratie in die naam. Net als bij Guido Gezelle.
Nu kijk ik naar foto’s van de dichter-dokter en ik ben verbluft. Ik zie geen verband tussen zijn jonge en zijn oude gezicht. Dat overkomt me zelden. Hij lijkt eerst een algemeen type jongeman en later een algemeen type oude man, uit twee verschillende families. De oude man is expressiever, vrolijker, levendiger. Heeft dit met stijlveranderingen in de fotografie te maken, meer nog dan met de persoon zelf? Of gaat het om het verschil tussen de rozenknop en de bloeiende roos?  Ik moet het antwoord schuldig blijven en dub voort.

In elk geval schreef hij mooie laconieke gedichten over Bruegel, die ik vanavond ontdek.

Wel, het is die dag. Onlangs zijn de kerstbeelden die Jan Huet in de jaren 1930 schilderde voor de kerk van Wortel gerestaureerd en het deed me plezier om ze terug te zien in hun natuurlijke omgeving. Knoestige herders, nieuwsgierige schapen, een alerte hond, en het pasgeboren kind knap weergeven als een wriemelend wurm. Niet te zien op de foto: de drie glasramen die de kunstenaar voor de kerk maakte.

Mijn wensen aan u, die spreken vanzelf!

Vandaag geen mooie afbeelding, slechts een leerrijke. Het Matteuseffect bestaat wel degelijk, zo stelde ik de afgelopen week vast. Dit zijn de begerenswaardige boeken die ik in die tijdsspanne simpelweg als geschenk ontving. “Want aan ieder die heeft, zal gegeven worden, zelfs in overvloed gegeven worden; maar wie niet heeft, hem zal nog ontnomen worden zelfs wat hij heeft. ” (Matt. 25:29) Ik bezit een paar boeken, dus ik krijg boeken. Hetgeen me doet vermoeden dat als ik goudstaven, smaragden en sinecures bezat, ook die rijkdommen mijn huis zouden binnenstromen. En zo steek ik weer wat op over economie.

Het glanzende boek bovenaan is een heerlijke editie van Max Friedländers Early Netherlandish Painting.  Bruegel en Mercator leveren eens te meer het bewijs dat kunsthistorici de historici zijn met het beste beeldmateriaal. De drie uitgaven van Christoph Bruneel, rechts onderaan en midden, zijn nog steeds te bestellen bij L’âne qui butine. De Japanse vertaling van Marie Gevers’ Plaisir des météores is nog mooier dan ik dacht. En ik had het geluk dit jaar een tekst te mogen schrijven bij godinnen van AMVK, wat, samen met het werk van AMVK en acht andere schrijvers, resulteerde in Jazzz van DWB. Dank, dank en nog eens dank.

Clara Peeters, Stilleven, 1607, privé-collectie

En het is alweer zover, Nicolaas Rockox van Antwerpen verjaart voor de vierhonderdvijfenvijftigste keer. Tijd voor zijn biografen om te vieren, met dit onweerstaanbaar mooie schilderijtje van Rockox’ stadgenote Clara Peeters.

“Liefde maakt blind, en dan vooral eigenliefde.” Een wijs woord van de oude burgemeester, dankzij zijn persoonlijke nadruk op het tweede deel van het gezegde.

Huet & Grieten, Nicolaas Rockox burgemeester van de gouden eeuw, Antwerpen, tweede druk, 2011, p. 339.

Morgen zullen ze voor het eerst weer te zien zijn, de figuren die Jan Huet in de jaren 1930 schilderde voor de kerststal van zijn geboortedorp Wortel. Gerestaureerd en wel. Vanaf 19.30 u. in de Sint-Jan-de-Doperkerk.

http://www.gva.be/cnt/blrva_02013257/kerstbeelden-jan-huet-zijn-opgeknapt

Slenter je rond in de ondergrondse afdeling van de Koninklijke Bibliotheek, alias Handschriften & Kostbare Werken, steek je nietsvermoedend je hoofd door een patrijspoort, dan bevind je je plotseling in die lange onderaardse gang waardoor Alice naar Wonderland viel. Zoveel mooie boekenruggen!

Tentoonstelling Librarium, KBR.

Goed, als je tegenwoordig de Koninklijke Bibliotheek bezoekt, moet je je wat veiligheidsmaatregelen laten welgevallen, maar daarna kun je in de Nassaukapel gratis de tentoonstelling bezoeken met tekeningen en prenten van Hans Bol. Ik geraakte er in de ban van heerlijke landschappen vol vindingrijke details, miniatuurwerelden op papier. Meer nog: ik kreeg plotseling zin om te tekenen. Om, als een leerling uit de zestiende eeuw, het werk van een meester na te tekenen.

Hans Bol, Van pen tot pers. De Emblemata evangelica, nog tot 23 januari 2016.

Voor een grotere weergave, klik op de afbeelding.