Wanneer je William Carlos Williams heet, dan moet je misschien wel dichter worden. Door het ritme en de alliteratie in die naam. Net als bij Guido Gezelle.
Nu kijk ik naar foto’s van de dichter-dokter en ik ben verbluft. Ik zie geen verband tussen zijn jonge en zijn oude gezicht. Dat overkomt me zelden. Hij lijkt eerst een algemeen type jongeman en later een algemeen type oude man, uit twee verschillende families. De oude man is expressiever, vrolijker, levendiger. Heeft dit met stijlveranderingen in de fotografie te maken, meer nog dan met de persoon zelf? Of gaat het om het verschil tussen de rozenknop en de bloeiende roos?  Ik moet het antwoord schuldig blijven en dub voort.

In elk geval schreef hij mooie laconieke gedichten over Bruegel, die ik vanavond ontdek.