Maand: september 2013

Villanelle citadel

~ Leen Huet ~ 4 reacties

Citadel

Ik volg behoedzaam ’t slingerende pad
Door de hoge groene koelte van mijn bos
Want mij verlokt, mij trekt de stad.
Mijn egel zegt, op ’t asfalt sloeg ik rad,
Schampte weg van staal. Je kùnt er jagen, zegt mijn vos.
Ik volg behoedzaam ’t slingerende pad.
Niet! schreeuwt mijn buizerd. Hij gaat prat
Op wijde vlucht in ’t lege zwerk. Mijdt de kolos.
Maar mij verlokt, mij trekt de stad.
’s Nachts zie ik aan de einder ’t hoog karaat
Van haar licht. Ik eet de laatste braam, streel ’t laatste mos
En volg behoedzaam ’t slingerende pad.
Weldra dan diesel, donut, lipgloss, jazz, het holle vat
Of diepe wijn? Ogen en monden, zoete blos, veelvoud van gros.
O, mij verlokt, mij trekt de stad.
Misschien keer ik nooit weer naar wat ik had.
Misschien wordt amour fou een total loss.
Ik volg behoedzaam ’t slingerende pad
Want mij verlokt, mij trekt de stad.

Natuurlijke grens

~ Leen Huet ~ 2 reacties
Bij het Merkske
Bij het Merkske

Ik zag een open poortje, ik liep erdoor en ik kwam op een weide zo mooi dat ik er een verhaal over wilde schrijven. Zo gedacht zo gedaan. Sindsdien ontdekten we ter plaatse almaar nieuwe schoonheden. Het Merkske, “achter het tweede ven als je voorbij nonkel Gerard rijdt”, vormt een natuurlijke grens tussen België en Nederland.

Medici

~ Leen Huet ~ 6 reacties
800px-Angelico,_predella_dei_santi_cosma_e_damiano_da_pala_di_san_marco,_healing
Fra Angelico, Genezing van Justinianus, Museo di S. Marco, Firenze, ca. 1440

Mijn ouderwetse agenda leert me dat vandaag de feestdag is van de heiligen Cosmas en Damianus: een feestdag die me in gedachten naar Firenze voert. Misschien zijn daar nog wel een paar mensen aan het vieren. De overlevering wilde immers dat beide martelaren Arabische dokters waren die geneeskunde voor het volk beoefenden. Medici, dus, en daarom als beschermheiligen uitgekozen door de machtige Florentijnse familie de’ Medici, met name door stamvader Cosimo. Fra Angelico toonde de heiligen postuum aan het werk: volgens de Legenda Aurea zouden zij op een nacht de koster van hun Romeinse kerk verlost hebben van gangreen, door zijn aangetaste lidmaat te amputeren en het te vervangen door het been van een pas overleden Ethiopiër. Toen de koster wakker werd, had hij geen pijn meer, en een wit en een zwart been, allebei in perfecte staat. We zien hier dus een zeer vroeg voorbeeld van een geslaagde transplantatie.

Woeker

~ Leen Huet ~ 7 reacties
Woeker in De Nieuwe Vrede
Woeker in De Nieuwe Vrede

Donkere wolken pakken zich samen: ik lees vaak in de krant hoe politici en architecten verklaren dat wonen op het platteland binnenkort maar afgeschaft moet worden, omdat het te luxueus is. Egoïstisch haast: al die ruimte voor een onnozele eenzame wandelaar of tuinier. Maar wat als die eenzame wandelaar of tuinier gewoon op het platteland geboren is en de financiële lasten van zijn locatie sinds jaren zonder morren draagt? Ik ken zelfs tuiniers die geheel uit eigen beurs een historisch waardevol gebouw van de sloop hebben gered en gerestaureerd. Zelf woon ik in een stadje, waar ik steeds heviger naar mijn platteland verlang. Daarom spreekt het thema van de nieuwe happening van dichterscollectief Woordwasdraad me aan. Aanstaande zaterdag en zondag in De Nieuwe Vrede in Berchem: poëzie, muziek, harten verscheurd tussen stad en land. Woeker.

Pennezak

~ Leen Huet ~ 2 reacties

pennezak
De garage wordt opgeruimd; vele vergeten schatten komen opnieuw aan het licht. Ontroerd herinnerde ik me hoe ik samen met mijn moeder deze favoriete pennezak in de krantenwinkel/drukkerij van het dorp kocht. “Bij Peeraer.” En het springtouw werkt nog, hoewel het nu iets te kort is.