Twee konijntjes zitten
Braafjes op het land,
Knabbelen aan de koolen
Door den boer geplant.

“Lekker”, zegt de dikkerd,
“Malscher zijn er geen,’
“Kom”, antwoordt zijn maatje,
“Proef er nog maar een”.

Spitst er soms een de ooren,
O! Een poosje maar …
Smullende konijntjes
Kennen geen gevaar.

Ze eten tot hun buiksken
Rond is als een ton;
Gaan daarna heel deftig
Slapen in de zon.

(Uit Kinderlust, door Jan Peeters en Floris Jespers, Drukkerij RECLAM, Grote Pieter Potstraat 1, Antwerpen, 1923)

Eerste in de reeks: Kinderlust, het avant-garde kinderboek uit 1923, met frisse versjes van Jan Peeters en schitterende modernistische illustraties van Floris Jespers. Ik vond het boek aan een kraampje op een tuinbeurs die mijn ouders in hun tuin organiseerden. Tijdens de gelukkigste jaren die ze in hun huis doorbrachten, eind vorige eeuw. De rozenstruiken die ik bij die gelegenheid ook kocht, bloeien nog altijd ter plaatse: Leonardo da Vinci, Snow White.

Voor inlichtingen, gelieve contact op te nemen met De Slegte in Antwerpen.

Detail uit: Fede Galizia, Noli me tangere, 1616, Pinacoteca, Brera

Kun je hierin de hand van een vrouwelijke kunstenaar herkennen? Misschien omdat ze Christus zo mooi weergeeft. Als een serene blonde god. Maar mannelijke kunstenaars zochten ook met kennersogen naar de mooiste modellen voor de Christusfiguur: Leonardo da Vinci en Peter Paul Rubens, bijvoorbeeld.

Dierbare lezers, een fijne Pasen.

“Teruggekeerd in Sicilië schilderde Antonello panelen van verrassend hoog niveau, verspreid in kerken en kloosters over het hele eiland. Ze waren en zijn de roem van Sicilië, en Bruegel zal ze met belangstelling hebben bestudeerd. De vreemde kronkels van kunsthandel en tijd zorgden ervoor dat een van Antonello’s schilderijen nu in het Koninklijk Museum van Antwerpen hangt: een Kruisiging van Christus, afgebeeld voor een landschap dat zo weids en delicaat is als een vergezicht van Bruegel, en met twee gefolterde moordenaars die evengoed aan Bruegels galgen of takken konden hangen.” (L. Huet, Bruegel, de biografie, p.144.)

We hebben met man en macht gesnoeid in de ouderlijke tuin, en van het snoeiafval takkenwallen gebouwd. Nu zie ik hoe een vergeten knol onder een takkenwal toch de weg naar het licht gevonden heeft. En hoe de stengel zich heeft gestrekt en gestrekt om de bloem naar licht en lucht te brengen.