Kerstmis wordt me elk jaar dierbaarder, merk ik. Herinneringen aan kerstversieringen die ik als kind samen met mijn moeder kocht, herinneringen aan een prachtige boom vol zilverlamé bij mijn grootmoeder (en daaronder de traditionele pakjes voor ons, kleinkinderen: een nieuwe pyjama, een peignoir of een handdoek met een geborduurd initiaal), herinneringen aan de bal in de vorm van een huisje die ik ter voltooiing in de kerstboom van mijn andere grootmoeder mocht hangen – ik wil ze niet missen. En nu stevenen we alweer op Driekoningen af. Weemoedig voorwaarts, schreef een vriend.

Waaraan ging december op? Ook aan het kijken naar het mooiste mannenportret van de zeventiende eeuw. Ernaar kijken en er een verhaal bij bedenken, op maat van een enkele lezer. Met dank aan Michaelina Wautier, schilderes in Brussel, woonachtig nabij de Kapellekerk, tot 1689.

Honderd jaar geleden overleed de Gentse schrijfster Virginie Loveling. Morgen organiseert de KANTL een symposium over haar werk, waar ik het zal hebben over “Erfelijk belast”, dit voorjaar heruitgegeven. Spannend, somber, gothic. Met die mooie cover van Paula Modersohn-Becker! En een nawoord mijnerzijds. Op mijn immer rommelige bureau (ooit samen met mijn vader gekocht, in een brocantehal in Brecht…) is vandaag ook “Levensleer” neergestreken, het geestige boek dat Loveling samen met haar neef Cyriel Buysse schreef, in 1912. Ze was toen zesenzeventig. En de Eerste Wereldoorlog moest nog uitbreken, een oorlog waarin ze een clandestien dagboek bijhield. Wat een dame.

Ook op de VRT-website verscheen vandaag een mooi artikel over haar.