Voor het eerst (!) verschijnt er in het Nederlands een selectie uit de correspondentie van België’s bekendste kunstenaar. Rubens was kunstenaar, diplomaat, kunstverzamelaar, humanist en zakenman. Hij schreef vrijuit over zijn liefde voor de oudheid, zijn kunstverzameling, zijn fraaie huis, de organisatie van zijn atelier, over vredesonderhandelingen en spionage.
Al schrijvend en causerend bleef hij steeds een volmaakte gentleman in een door oorlogen en complexe politieke verhoudingen getekend Europa. Uit deze brieven komt hij naar voren als een realistisch, gevoelig en wijs mens die ook ons nog veel te vertellen heeft.

Today, around 250 letters written by Rubens are still preserved. These letters represent only a fraction of his output. We know for example that he corresponded with Velázquez, and with the most powerful military figure behind the Archdukes, marquess Ambrogio Spinola. None of those letters remain. It is tempting to imagine: Rubens and Velázquez, arguably the greatest painters of their age, digressing on the subject of their art, their dolcissima professione as Rubens called it. Unearthing letters from that lost correspondence would be like finding letters exchanged between Jan Van Eyck and Rogier Van der Weyden. The letters that went back and forth between Rubens and Ambrogio Spinola must have contained many a pithy political maxim; very novelesque, yet real, cloak and dagger scenes. ‘Thus I could provide an historian with much material, and the pure truth of the case, very different from that which is generally believed.’ (Rubens, letter to Nicolas-Claude Fabri de Peiresc, december 18, 1634). (L. Huet, Sprezzatura and sparkly eyes: Rubens’ feelings in pigment and ink. Or, How it strikes a novelist, tekst uitgesproken op het Symposium Facts & Feelings, december 2012, KULeuven.)

Fragment

De reden waarom ik liever in schilderijen zou handelen is duidelijk, want ook al overschrijden zij niet hun juiste prijs in de taxering, dan nog kosten zij mij niets, en iedereen is guller met de vruchten die groeien in zijn eigen tuin dan met degene die hij op de markt moet kopen. Ik heb dit jaar ook enkele duizenden florijnen uitgegeven voor de bouw van mijn huis en ik zou niet voor een gril de grenzen van een goed econoom willen overschrijden, ik ben tenslotte geen prins maar iemand die leeft van het werk zijner handen.

Rubens onderhandelt over de aankoop van een verzameling marmeren beelden in ruil voor zijn schilderijen, in mei 1618. De kunstenaar aan het rekenen…

Pers

“De brieven zijn een verrassing: ze intrigeren en ontroeren, zijn soms grappig en altijd persoonlijk, hier en daar zelfs intiem. Rubens komt tot leven als schilder, echtgenoot, vader en man van de wereld.” Eric Rinckhout in De Morgen, 19/5/2006

“Met haar selectie en elegante vertaling van 157 brieven, voorzien van beknopte, heldere inleidingen, heeft Leen Huet nu in die lacune voorzien.” Marika Keblusek in NRC Handelsblad, 4/8/2006

“Leen Huet en haar uitgever hebben een daad van rechtvaardigheid gesteld. Ze verdienen daar meer dan de handkus voor waarmee Rubens vele brieven besluit. […] Dit boek moest er zijn.” Patrick de Rynck in Ons Erfdeel, 5, jg. 49, 2006, p. 744-745 – vertaald in het Frans in Septentrion, 4, 35, 2006, p. 37-69.

“Het boek komt verrassend modern over, juist omdat het geloof in kunst als kern van het leven lang niet zo overheersend meer is.” Toef Jaeger in het NRC, 24 juni 2014.

De brieven van Rubens werd genomineerd voor de Plantin-Moretusprijs 2006 – een prijs voor de best verzorgde boeken.

De brieven van Rubens. Een bloemlezing uit de correspondentie van Pieter Paul Rubens vertaald, bezorgd en van een nawoord voorzien door Leen Huet, Meulenhof | Manteau, Antwerpen, 2006.

In 2014 verscheen een nieuwe uitgave bij De Bezige Bij Antwerpen, verrijkt met een katern aan prachtige reproducties.