Tijdens de erfgoeddag bezocht ik het “kerkhof van de vagebonden” in Merksplas-Kolonie,  waar ik opgroeide. De begraafplaats is sinds de negentiende eeuw in gebruik; er zouden meer dan zesduizend mensen rusten, hoewel er maar een tweehonderdtal kruisen bewaard bleven. De griepepidemieën aan het einde van de Eerste wereldoorlog alleen al eisten tweeduizend levens in de dépôts de mendicité van Merksplas en het nabijgelegen Wortel. De laatste begrafenis vond hier plaats in 2000. Om redenen van discretie werden de graven genummerd en de nummers opgetekend in een register, samen met de naam van de overledene en de doodsoorzaak. Eventuele familieleden konden via de nummering het graf van hun verwant identificeren, al betekende een begrafenis in de Kolonie in de praktijk dat de familie het zwarte schaap verstoten had, of dat er geen familie meer was.