Zo, dit zelfportret van Rafaël met zijn leerling en opvolger Giulio Romano kende ik niet.

Giulio bouwde en decoreerde het Palazzo del Te voor de hertog van Mantua. Ik blader door boeken en neem de details in me op. Wat een wonderlijk, uitdagend oord, gewenst en rijkelijk beloond door een grillige opdrachtgever. Ja, lezend over het mecenaat van renaissancevorsten krijg je de indruk dat hedendaagse kunstenaars veroordeeld zijn tot een sukkelbestaan.