Hoorde ik dat nu goed, 55 miljoen slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog?
Een van hen was Martial Van Schelle, vermoord in in het kamp van Breendonk.
Maar ook in mijn moeders familie vielen er slachtoffers. Een bom doodde haar oom, tante, neefjes en nichtjes in hun huis. Alleen de baby van het gezin Aerts overleefde als bij wonder.
Zij vertelde daar soms wel over, maar nooit veel. En evengoed vermeldde ze de koster van het dorp, die in de problemen was gekomen omdat hij op 21 juli in de kerk de Brabançonne op het orgel had gespeeld. En de jonge verzetslui, die ‘waren achtergebleven’ (niet teruggekomen uit de kampen in het oosten).
Leen Huet 
Zag je de documentaire ‘Bommen op België’? Aanrader, staat nog op VRT max. Mijn vader verloor als 9-jarige in Duffel door de geallieerde bombardementen van lente 1944 zijn huis, zijn oudere zus en zijn moeder die weduwe was. Zijn tante ving hem op in haar gezin op de boerderij. Hij heeft er bijna nooit iets over verteld.
Dat klinkt vertrouwd – de baby in mijn moeders familie werd ook opgevangen en opgevoed door familieleden. Dat mensen zwegen, begrijp ik ergens – wat kún je vertellen over zo’n verschrikkingen?
Ik denk dat ze nog te weinig worden verteld.
Dat is zo. En te weinig goed verteld. In Vlaanderen leek men na de oorlog blind voor het verzet, zoals men in Wallonië blind leek voor de collaboratie.