De locatie was een stijlvolle herenzaak aan de Vrijheid, maar het voelde aan als een vrolijk gesprek in een boomhut. Nu te beluisteren, uw dienares op een Kempense praatstoel, in aflevering 49 van Proper Geknipt, https://open.spotify.com/episode/1qMYEaPeuXGk7cLtN9uOBj?si=uKO2uGTMTJqcwSmnrHi68w.
Morgen om 10 u. vertel ik de omwonenden van Weerbots meer over wat, hoe, wanneer en vooral: waarom.
Wees welkom, in de bibliotheek van Merksplas.
Het laatste weekeinde van oktober, zoveel jaren lang de vaste datum voor de oldtimerbeurzen die mijn vader organiseerde in Hoogstraten. Ik mis de opwinding, de feestelijke sfeer, het onbekommerde plezier in mooie wagens.
(Foto’s Jan Grieten 2007)
We laten het papieren scheepje te water in boekhandel Boekarest in Leuven op 28 oktober.
Hier een nuttige schakel: https://www.eventbrite.be/e/boekvoorstelling-weerbots-van-leen-huet-tickets-1784110806449?aff=oddtdtcreator
Een bezoek aan het archief leverde op de valreep nog een puzzelstukje op. En bij de wandeling over de Vrijheid achteraf zag ik plotseling florale beeldhouwwerken, creaties van het festival ‘Hoogstraten in groenten en bloemen’.
De laatste zetproef is nagekeken. Een punt toevoegen, een spatie verwijderen, tevreden vaststellen dat de redactrice de bibliografie grondig heeft bestudeerd en bij elk boek de naam van de uitgeverij heeft toegevoegd. Zelf ook nog de Bergense uitgevers Marguillier & Lamir opduikelen uit een ver verleden.
Weldra wordt het papieren scheepje dan te water gelaten.
Al doende vind je een kookboekje terug, geschreven door je oudtante en begonnen op de huishoudschool in november 1919. Spijskaart voor 12 personen. Witte koolsoep – Oorlogsfricadellen – Gestoofde peeën – Madeleines. ‘Verzorgd!’, noteerde de lerares erbij, en dat lijkt me wel het minste wat je kunt zeggen.
De eerste wereldoorlog was nog maar een jaar voorbij en oorlogsfricadellen bestonden dus niet uit vlees, maar uit een mengeling van bonen, rijst en bouillon. Ik houd het boekje zorgvuldig bij, hopend dat die oorlogsrecepten niet opnieuw van pas gaan komen.
En ik blader in een fotoalbum terug naar de foto van de oudtante als jong meisje, foto die me als kind al aansprak.
In de barokke kapel van Onze-Lieve-Vrouw der Zeven Weeën in Minderhout installeerde Luk Van Soom een wonderlijke sculptuur: Maria Magdalena en Jezus, twee kanten van een levende medaille. Er zijn ook kleinere werken van hem te zien, en een mooie reeks foto’s van Willy Truyen. Nog tot 29 augustus te bezoeken.
Mijn favoriete heilige in mijn favoriete kapel – ik was blij om hierbij een tekst te mogen schrijven. Te verkrijgen ter plaatse.
De tentoonstelling in de kapel maakt deel uit van de fietsroute Kurjeus: https://visithoogstraten.be/blog/exporoute-kurjeus/
Ik fris mijn kunstgeschiedenis op, lees Gombrichs Eeuwige Schoonheid, kom uit bij Jean-Antoine Watteau en deze Ceres/Zomer, die in haar kleuren en houding zo goed de ervaring van de zomer weergeeft. (De Kreeft, de Leeuw en de Maagd vertolken de drie sterrenbeelden van het seizoen). Gouden aren, klaprozen en korenbloemen vormen een kroon in Ceres’ haar, op deze plafondschildering die Watteau maakte voor zijn grote beschermer M. Crozat.
Soms leven we in een gulle tijd – wanneer we de website ontdekken van een museum dat afbeeldingen van hoge kwaliteit gratis ter beschikking stelt. Zoals de National Gallery of Art in Washington DC. De National Gallery bezit zoveel werken van Watteau dat je wel moet concluderen dat Amerikaanse verzamelaars bezeten waren door deze jong gestorven kunstenaar.
En ik ben me er plots scherp van bewust dat het geen overbodige luxe is, elke dag één kunstwerk bekijken, bestuderen, wegzinken in de atmosfeer ervan.
Er moest een oud gasvuurtje worden gepoetst en ik vond mijn moeders laatste bus Vim terug. Wat een goed ontwerp was dat etiket.
Leen Huet 