Op pakjes tabak van het merk Nybros stond een vreemd getekend figuurtje met meer dan één sigaretje in de mond. Of was het toch een ander merk? Zal moeten gaan zoeken in andere geheugens dan het eigen.
Het was een zwarte man en hij had tabaksbladeren in zijn hand. Hij stond te dansen op een ton. Nybros of Nybro’s werd op de markt gebracht door de firma Looten in het Kempense stadje Herentals. De merk verdween in 2005 (denk ik) van de markt…
Pardon – Lootens, met een “S” achteraan. Mijn vader, ooit een enigszins bekend Vlaams schrijver, rookte die tabak in zijn pijp, al was Nybro’s bedoeld voor mensen die zelf hun sigaretjes rollen. Vandaar dat ik als kind al met enige verwondering naar die dansende “neger” keek.
Ik herinner me het pakje Rizla-vloeitjes in het borstzakje van mijn ene grootvader; de sigaren en het occasionele pijproken van de andere. Ik houd wel van de geur van goede tabak, zolang het niet van die hele zoete is. En de tijd dat dames met veel sprezzatura cigarillo’s rookten of dure snobsigaretten uit zwart-met-gouden doosjes mis ik eigenlijk ook. En de aanblik van pakjes Groene Michel.
Wel, de staat derft ongetwijfeld veel inkomsten door haar eigen betuttelende anti-tabakcampagnes; en die zullen dan vergoed moeten worden door nieuwe taksen elders.
En je had de klassieke uitspraak: “Meet me at the station; I’ll be the woman smoking two cigarettes”.
Nybros was er in licht, halfdonker en donker. Mijn vader rolde altijd donker, met blauwe Rizla blaadjes.
Nu pas, nadat de man 40 jaar geleden overleed, realiseer ik me dat het “NY Bro’s” moest zijn, kort voor New York Brothers. Pa hield ook vol dat het dansende figuurtje op de verpakking een ‘martiko’ was, een aap met kunstjes. Als kind kwam ik niet op de gedachte om hem tegen te spreken (dat werd later wel anders). Toen ik zelf leerde rollen begon ik met Belgam 14 (lichtblauw). zo nu en dan offreerde hij mij zijn pakje shag, maar ik lustte die niet zo. Waarom weet ik niet meer.
Het was een hele eer om voor hem naar de tabakswinkel te lopen om ‘een boeksken blatsjes en e pakske Nybros, mee ne martiko erop.’
Leen Huet 
ik denk dat Geert Bourgeois ’s avonds zo’n pijp opsteekt
Uit meerschuim…
Op pakjes tabak van het merk Nybros stond een vreemd getekend figuurtje met meer dan één sigaretje in de mond. Of was het toch een ander merk? Zal moeten gaan zoeken in andere geheugens dan het eigen.
Het was een zwarte man en hij had tabaksbladeren in zijn hand. Hij stond te dansen op een ton. Nybros of Nybro’s werd op de markt gebracht door de firma Looten in het Kempense stadje Herentals. De merk verdween in 2005 (denk ik) van de markt…
Pardon – Lootens, met een “S” achteraan. Mijn vader, ooit een enigszins bekend Vlaams schrijver, rookte die tabak in zijn pijp, al was Nybro’s bedoeld voor mensen die zelf hun sigaretjes rollen. Vandaar dat ik als kind al met enige verwondering naar die dansende “neger” keek.
Ik herinner me het pakje Rizla-vloeitjes in het borstzakje van mijn ene grootvader; de sigaren en het occasionele pijproken van de andere. Ik houd wel van de geur van goede tabak, zolang het niet van die hele zoete is. En de tijd dat dames met veel sprezzatura cigarillo’s rookten of dure snobsigaretten uit zwart-met-gouden doosjes mis ik eigenlijk ook. En de aanblik van pakjes Groene Michel.
Wel, de staat derft ongetwijfeld veel inkomsten door haar eigen betuttelende anti-tabakcampagnes; en die zullen dan vergoed moeten worden door nieuwe taksen elders.
En je had de klassieke uitspraak: “Meet me at the station; I’ll be the woman smoking two cigarettes”.
ZIJN HIER NOG FOTO’S VAN TE VINDEN van de fabriek zelf in herentals
Dat weet ik helaas niet.
Nybros was er in licht, halfdonker en donker. Mijn vader rolde altijd donker, met blauwe Rizla blaadjes.
Nu pas, nadat de man 40 jaar geleden overleed, realiseer ik me dat het “NY Bro’s” moest zijn, kort voor New York Brothers. Pa hield ook vol dat het dansende figuurtje op de verpakking een ‘martiko’ was, een aap met kunstjes. Als kind kwam ik niet op de gedachte om hem tegen te spreken (dat werd later wel anders). Toen ik zelf leerde rollen begon ik met Belgam 14 (lichtblauw). zo nu en dan offreerde hij mij zijn pakje shag, maar ik lustte die niet zo. Waarom weet ik niet meer.
Het was een hele eer om voor hem naar de tabakswinkel te lopen om ‘een boeksken blatsjes en e pakske Nybros, mee ne martiko erop.’
Prachtig verhaal. Ik herinner me vooral de Rizla blaadjes van mijn grootvader in hun blauwe mapjes.