Ah, George Eliot en Romola.
“The light can be a curtain as well as the darkness.”
“… at a time when Fra Girolamo was teaching the disturbing doctrine that it was not the duty of the rich to be luxurious for the sake of the poor.”
“Pico della Mirandola, once a Quixotic young genius with long curls, astonished at his own powers and astonishing Rome with heterodox theses; afterwards, a more humble student with a consuming passion for inward perfection, having come to find the universe more astonishing than his own cleverness.”
G. Eliot, Romola, Chapter XXXIX: A Supper in the Rucellai Gardens. (Eerste editie 1862-1863)
Foto via ‘Florence in Sepia’.
Leen Huet 
de wijsheid van George Eliot …
Walter Pater schreef een mooi essai over Pico Della Mirandola, die hij zag als een “true humanist”, geïnteresseerd in alles wat de menselijke geest ooit had bezig gehouden, zelfs indien het ging om zaken die achteraf hersenspinsels bleken. “[Pico] had sought knowledge, and passed from system to system […] but less for the sake of positive knowledge than because he believed there was a spirit of order and beauty in knowledge […] and that nothing which has ever interested living men and women can wholly lose its vitality […] no dream which has once been entertained by actual human minds, nothing about which they have ever been passionate, or expended time and zeal. ”
Je zult echt genieten van De Phoenix!
Na al die jaren denk ik nu plotseling dat ik ook Angelo Poliziano zou moeten lezen (hij speelt ook een rol in de Phoenix en Eliot noemde hem een een zeer lezenswaardige dichter in het zelfde hoofdstuk als waaruit ik citeerde).
Florence in Sepia is samengesteld en uitgegeven door mijn goede vriendin Julia Bolton Holloway, de curator van het protestantse kerkhof in de Piazzale Donatello. Het ligt daar vol met bekende Britten, o.a. Elizabeth Barrett Browning en Arthur Hugh Clough. JBH heeft in het poortgebouw van de godsakker ook een prachtige bibliotheek ingericht met ontelbare boeken over de aflijvigen in haar bescherming.
Ik heb een beetje rondgeneusd op haar website en vond het erg boeiend. Jaren geleden, toen ik in Florence woonde, passeerde ik alle dagen langs het Engels kerkhof. Mijn dank aan mevrouw Bolton Holloway.