Vijftien maart. Exact negenenvijftig jaar geleden werd Martial Van Schelle als gijzelaar in Breendonk door de nazi’s neergekogeld. Een maandagochtend. De executiepalen staan er nog steeds.
Ik bracht die dag door op een plaats die Van Schelle dierbaar was, de Koningsgalerij in Brussel. Hier was vele tientallen jaren lang zijn zaak Van Schelle Sports gevestigd; de lokalen van zijn winkel zijn sinds kort ingenomen door het aantrekkelijke Museum van Letteren en Manuscripten. Voor het eerst bezocht ik ook de coulissen van dit negentiende-eeuwse theaterdecor. In een Empirezaaltje op de bovenverdieping van de galerij, omgeven door vorstelijke en burgerlijke portretten, bladerde ik door een oud album met foto’s van Van Schelle als zwemmer en ballonvaarder, met fragiele oude artikels uit La Libre Belgique over zijn prestaties als kampioen op de 100 en 200 meter, en als coach.
Dankzij Van Schelle voelde ik me wonderlijk thuis in Brussel.
(Zie ook dit)
Leen Huet 
schande over mij … ik ben nog niet in het mlm geweest
Schande over mij – ik heb in de gauwte slechts de museumwinkel bezocht…
Dank je, Leen voor je mooi eerbetoon aan Martial Van Schelle.
Heel graag gedaan. Hij heeft niet veel naamgenoten – mag ik vragen, hoe ken je hem?
Door te zoeken op mijn naam in Facebook.
Merkwaardig is dat ik als kind ook in Brussel woonde. Mijn vakanties bracht ik door op het vakantiehuis van mijn ouders in de Antwerpse Kempen. s’ Zondags gingen we soms wandelen buiten de stad in buurt van het Perk voor Gefusilleerden. Er werd daar toen nog witloof geteeld.
Mijn moeder is Waalse en heet Annie.
Ik verjaar op 5 juli.
Ik kan goed zwemmen en was als student zelf redder.
Toen ik naar de middelbare school ging liep ik ’s morgens via de Koningsgallerij.
Ik heb ook al meegevaren in een ballon.
Ik woon nu niet ver van Breendonk.
Dit is verbijsterend … en het is prettig om te weten dat er nog een Martial rondloopt! Wanneer er nieuwe dingen rond Van Schelle gebeuren, post ik dat hier op de blog.