Goede boeken uit de zestiende eeuw, geschreven in onze hoek van Europa? Tja, er is de Lof der Zotheid van Erasmus, Utopia van Thomas More, Over de Standvastigheid van Justus Lipsius. Je hebt de vermoeiende carnavalshumor van Rabelais, de heerlijke vriendschap van Montaigne. Zeker. Maar nu lees ik voor het eerst de Vier Brieven over het gezantschap naar Turkije van Ogier Ghiselijn van Boesbeeck en ik ben verbluft. Boesbeeck werd in 1555 door keizer Ferdinand als gezant naar de sultan in Constantinopel/Istanbul gestuurd en zou uiteindelijk verschillende jaren in het Ottomaanse rijk doorbrengen. Wie houdt van het werk van Orhan Pamuk zal genieten van deze wonderlijke kennismaking met Turkije, beschreven door een bekwame en moedige humanist. Boesbeeck bracht overigens de tulp mee uit Turkije, de sering, de plataan en de paardenkastanje, naast belangrijke aantekeningen over Romeinse momumenten op het Ottomaanse grondgebied. En hij beschrijft meeslepend de intriges aan het hof (hoe sultan Suleyman zijn oudste zoon Mustafa liet vermoorden, hoe zijn zonen Selim en Bayazid elkaar naar het leven stonden, hoe de christelijke slavin Roxelana het schopte tot wettige vrouw van de sultan en daarna de zonen van zijn andere vrouwen uit de weg liet ruimen) en de gewoonten van de mensen van Istanbul. Dit boek leert me heel wat over Europese geschiedenis en een en ander over Europese identiteit.
“Vrijheid zonder bezit is niet altijd een betrouwbaar raadgeefster. Niet ieders karakter is opgewassen tegen vrijheid in armoede en niet ieder van ons is zo geboren, dat hij zichzelf weet te leiden en een juist gebruik weet te maken van zijn vrijheid.”
Laten we toch maar vasthouden aan die fundamentele fictie van de vrijheid. De oplossingen die daaruit voortkomen, zijn beter dan de slordige oplossing die de slavernij biedt.
Ogier Ghiselin van Boesbeeck, Vier brieven over het gezantschap naar Turkije, uit het Latijn vertaald door M. Goldsteen en ingeleid door Z. von Martels, Hilversum, Verloren, 1994.
Over de tekening: Melchior Lorck reisde mee in het gezelschap van Boesbeeck.
Leen Huet 
weet ik een tijdje geleden van een vriendin uit Zeeland, (Niet toevallig een Soulimans)
De grootste moskee is die van Suleyman van Istanbul. De moskee die op een heuvel werd gebouwd in opdracht van de sultan Süleyman minaret zich boven de stad uit. Gebouwd tussen 1550 en 1557. Het doel: was om de moskee Aya Sophia de loef af te steken. Uiteindelijk werd de Süleyman Moskee toch iets kleiner dan de Aya Sophia. Toen in 1934 de Aya Sophia een museum werd was de Süleyman moskee weer de grootste.
“Bewondering en vrees voor de Islam” waren de woorden ooit van E.P. Van den Branden (+) uit Sint-Gillis-Waas, die 25 jaar prof was in de (Amerikaanse) universiteit in Libanon. Het was ook deze franciscaanse geleerde die de oorsprong ontdekte van ons alfabet ! De prof emeritus in kwestie verwittigde ook zijn toehoorders voor de vrees dat deze mensen hier ooit stemrecht zouden krijgen.
Ik denk dat we een aantal Europese vrijheden in laatste instantie aan de invloed van het christendom te danken hebben. Die vrijheden kunnen we delen met mensen uit den vreemde, die zich hier vestigen. Hoe dat zal verlopen valt niet meteen te voorspellen.
Las je ook de roman van Willy Spillebeen over Busbeke (ik moet het nog altijd doen)? Hartelijk, Stijn
Nee, dank je voor de tip, Stijn.
Ik was 14 dagen geleden zowel in de aya Sofia als in de Suleyman moskee. Het zijn beide impressionante gebouwen, de Aya Sofia is het meest imposant, ongelofelijk dat je kunt dwalen in dat immense gebouw dat anderhalf millennium oud is, en eigenlijk nog net hetzelfde is als 1500 jaar geleden.
Door het bezoek aan het Topkapi paleis, zie je wel het grote verschil in levensbeschouwing tussen het Ottomaanse Rijk van toen, en de toenmalige Europese landen, wiens vorsten totaal andere woningen bouwden.
Ik ken het boek niet, maar het ziet er vreselijk interessant uit.
Ik ben het zelf nog aan het lezen, en ontdek op elke bladzijde fascinerende zaken – een aanrader!
Dat lijkt me een heel interessant boek. Overigens, vandaag heb ik uw ‘Mijn België’ uitgelezen. Ik heb het prachtig en inspirerend gevonden. Dank u daarvoor.
Dat doet me veel genoegen, zo laat op een zomeravond!