Er is natuurlijk Chateaubriand, die ik herlees en later nog eens hoop te herlezen. Hij schreef een subliem soort Frans, het doet me haast betreuren dat een van mijn voorvaderen ooit naar het Noorden en het Nederlands is getrokken. In het Nederlands, echter, is Het badhuis van Corine Kisling misschien wel het mooiste dat ik dit jaar las.

“Een oude vrouw is uitgegleden in bad en kan er op eigen kracht niet meer uit. Haar geroep om hulp wordt niet gehoord. In de bange uren (wellicht dagen) die ze in de steeds verder afkoelende badkuip doorbrengt komen herinneringen boven aan tragische gebeurtenissen in haar leven….”

Subtiel en ontroerend. Een parel.