Een paascadeau. De moeilijkste Romeinse dichter, in schoolmeisjesherinnering. Nu speels en schitterend vertaald door Paul Claes. Ik herken gedichten die we traag in de klas ontleedden, schijnbaar urenlang zoekend naar woorden die bij elkaar hoorden. Word getroffen door vrolijke regels in politieke gedichten: Nunc est bibendum, nunc pede libero / pulsanda tellus…
Nu moet er gedronken worden, nu bevrijd
worden rondgedanst …
En sta aan de grond genageld. Beschreef Horatius echt in het gedicht Zwanenzang hoe hij letterlijk in een zwaan verandert?
Op mijn benen komt een ruige vacht te staan
En vanboven ben ik al een witte zwaan:
er groeien vederlichte pluimen
van mijn bovenarmen tot mijn duimen.
Als Romeinse dichters dat konden, dan konden ze alles.
Leen Huet 
Wat! Urenlang zoeken naar vertalingen die toch al lang bestaan. Hadden jullie die tijd niet beter aan programmeren of science besteed? Daar schreeuwt het bedrijfsleven namelijk om.
Godzijdank ben ik geen slaaf van waar het bedrijfsleven om schreeuwt, Roeland, als venditrix verborum. Of verbeeld ik me dat maar? Hoe dan ook, moedig voorwaarts, af en toe getroost door een gedicht van Horatius, ‘la sagesse faite beauté’.