
In de letterenbijlage van mijn krant lees ik deze woorden van Simon Garfield: “Ik voel me altijd verscheurd tussen enerzijds een boek dat ik belangrijk vind voor deze wereld en anderzijds een boek dat commercieel genoeg is om een mooi voorschot te krijgen en veel verkoop te genereren. (…) Het risico is dat je niet schrijft wat je echt wil omdat je een gemakkelijker financieel leven wil.”
Hij stelt het probleem scherp. En ik geef me er opeens rekenschap van dat ik altijd schrijf wat ik wil.
(Overigens, ‘je wil’? Waarom niet ‘je wilt’? In deze zin zou dat duidelijker zijn. En tweemaal hetzelfde werkwoord in een zin? Ik laat die keuze aan de vertaler, wiens/wier naam niet vermeld wordt.)
.
Misschien verschaft het concentraat
nog intenser genot
dan de concentratie …
dat gevecht op de barricade
tegen de ondraaglijke lichtheid van het bestaan
of de zware last van leegte …
Inderdaad, de vrucht van die concentratie, in de enige vorm die erbij past, vorm die je zelf moet maken.
deze lezer hoopt alvast dat je steeds kan blijven schrijven wat je wil(t)
Dank, Flâneur!