Ja, dat deed me iets, Bruegel in de etalage te zien naast een van mijn eeuwige lievelingsboeken. T.H. Whites The Goshawk (1951) kreeg een nieuwe Nederlandse vertaling, zelf las ik als schoolmeisje de versie van Max Schuchart. En toen ik boekhandel Limerick binnenstapte vond ik zowaar nog een nieuwe Engelse uitgave, zodat ik nu voor het eerst de echte schrijversstem van White kan ontdekken. “But what on earth was the book to be about? It would be about the efforts of a second-rate philosopher who lived alone in a wood, being tired of most humans in any case, to train a person who was not human, but a bird.”
Mooi toch, dat Bruegel ook ergens een valkenier/havikier in zijn berglandschappen heeft afgebeeld, en de prent Insidiosus auceps noemde: De listige vogelvanger.
Dag Leen (als ik je zo mag aanspreken),
Ik stuur je mijn blogtekst over jouw ‘Pieter Bruegel
toonblogt.blogspot.be/2016/07/van-leen-huet-naar-dulle-groet
Verder nog veel succes gewenst,
Toon
En veel extra dank voor de tip over het gedicht van Szymborska, beste Toon.