Paul Valéry stierf net voordat hem de Nobelpijs zou worden uitgereikt, lees ik. In 1945. Valéry was voor mij altijd een naam op de achtergrond. Dankzij Paul Claes’ vieve vertaling van tien gedichten uit Valéry’s beroemdste bundel, ontdek ik de meest verfijnde en verleidelijke poëzie die ik sinds jaren las. Die Fransman zit sinds 1922 gewoon te flirten; maar wel op geniale wijze! Neem nu alleen al de eerste twee regels hier:

Quelle, et si fine et si mortelle
Que soit ta pointe, blonde abeille,
Je n’ai, sur ma tendre corbeille,
Jeté qu’un songe de dentelle.

Pique du sein la gourde belle,
Sur qui l’Amour meurt ou sommeille,
Qu’un peu de moi-même vermeille
Vienne à la chair ronde et rebelle!

J’ai grand besoin d’un prompt tourment:
Un mal vif et bien terminé
Vaut mieux qu’un supplice dormant!

Soit donc mon sens illuminé
Par cette infime alerte d’or
Sans qui l’Amour meurt ou s’endort!

In het Nederlands:

Welk ook, zo fijn en riskant,
Je angel zijn mag, blonde bij,
Ik bood als enige kledij
Mijn prille korf een droom van kant.

Prik van mijn borst de zoete rand
Vol liefdesdood of dromerij,
Zodat wat vermiljoen van mij
Op het rebelse vlees belandt.

Ik hunker naar een schicht van pijn:
Een felle, welgemikte flits
Werkt beter dan een traag venijn.

Zo zag ik graag mijn zinnen spits
Door ’t gouden sein wakker geschud
Waarzonder Liefde sterft of dut.

U denkt te weten waarover dit gaat? Over de poëtische inspiratie, dat spreekt toch voor zich.

En zo ben ik dankzij Paul Valéry, de man uit Sète, weer eens blij om een Europese te zijn.