Het werd een heel mooie avond in het hoogkoor van de Sint-Romboutskathedraal. Een toehoorder schreef nadien:

‘En dan gebeurt het, onverwacht, op een plek en op een moment dat je het eigenlijk niet  verwacht.
Zo tegen het einde van het Festival was ik er, ik geef het toe, ook niet echt meer beducht op.
Er passeerden alweer zoveel voorstellingen, zoveel concerten, zoveel bijeenkomsten dat ik er zelf de kluts bij kwijt raak.
Maar dan op een vrijdagavond in mei, in de St. Romboutskathedraal word ik geroerd door een concert waarin de stad, de Grote Raad en twee beroemde “zaken”  behandeld door die Grote Raad, bezongen worden.
De Grote Raad, weet u nog, de Raad waar het allemaal mee begon.

“Mechlinia: stad van hoge edelvrouwen”
“Mechlinia : honingraat van Brabant en Bourgonje”
“Justitia is blind en de meesters zien slechts vegen.”
(…)
“Zij zijn als wij en wij zijn als zij.”
“Vrienden, deze stad, een partituur van torens”
“Ligt in haar muren als een heilige in zijn schrijn”

De openingszinnen van dit concert, gezongen door een verbluffend Utopia.
Waarna er zich twee tragische liefdesverhalen ontspinnen.
Een passionele moord gepleegd binnen de gelederen van de Grote Raad. En een tweede verhaal over een haast even pijnlijk gebeuren het verwisselen van een ‘liefdes’-kind vanwege een erfgoedkwestie.
Deze twee verhalen werden op Muziek gezet door Willem Ceuleers op basis van een libretto geschreven door Leen Huet.
“Een zucht van verlichting”.
Een creatie productie van OP.RECHT.MECHELEN. i.s.m. Festival van Vlaanderen Mechelen. Wat een concert. Hoe prachtig gezongen. Dit is zonder twijfel één van de orgelpunten van het festival.

“Het menselijk hart
tart
alle verbeelding;
alle vergelding.
Onze Grote Raad
Vergeldt kwaad
Met wet en maat.
Zo ver staan wij.
Verder gaan wij.
Rechtvaardigheid
is ons enig richtsnoer.
Barmhartigheid
Is ons enige roer.
Rechtvaardigheid,
Barmhartigheid:
Zo moeilijk samen te binden.
Rechtvaardigheid,
Barmhartigheid:
Zo moeilijk samen te vinden.
Rechtvaardigheid,
Barmhartigheid:
Zo kostbaar samen te binden.”

Daar gaat en ging ons OP.RECHT.MECHELEN.-festival over.
De cirkel is rond.
We zijn (bijna) binnen.’