Morgen is de laatste dag waarop u in het Rockoxhuis de tentoonstelling met tekeningen van Jan Brueghel kunt bezoeken. Een unieke gelegenheid om kennis te maken met het talent van Pieter Bruegels jongste zoon. Het weeskind leerde tekenen en schilderen bij zijn grootmoeder Mayken Verhulst. En zij is ook in het museum aanwezig, als het ware discreet over hem wakend. Alexandra Cool maakte de sculptuur.
“De jongste, Jan – hij overtrof alles wat ik droomde. Hij is mijn opvolger. Maar hij ging verder. Hij componeerde hoogmissen van bloemen; hij schilderde alle vergezichten van de wereld op kleine koperen platen. Met zijn penseel in de hand wilde hij door de zichtbare schepping reizen en alles weergeven in de juiste kleuren en met natuurlijke zwier. Een bloem die hij schilderde, al was het minuscuul, was aantrekkelijker dan een bloem in de werkelijkheid.” (L. Huet, Mevrouw Renaissance, p. 31)
En een slenterende hond die hij tekende, met enkele vlekjes inkt en een krullend lijntje voor de staart, riep zo sterk de realiteit op van een slenterende hond op een zomerdag, dat ik meteen maar de catalogus kocht. Om de herinnering vast te houden.
Leen Huet 
Dag Leen, Ik heb enkele weken geleden de expo Rockox bezocht. De tekeningen zijn de moeite, het huis zeker ook. De informatie binnen over het huis en de kunstwerken is naar mijn gevoel echter werkelijk overladen (die tablets etc.), en leidt de aandacht af.
Die dag was ik ook in het Muka om een expo rond Marcel Broodthaers te zien. Het contrast kon niet groter zijn, want daar was er die dag geen enkele info beschikbaar om de moeilijk toegankelijke kunstenaar te begrijpen.
Die dag lag voor mij de schoonheid in dat contrast (en de weg tussen de 2 musea langs de Schelde).
Groet!
ps: ligt mevrouw Renaissance uiteindelijk in een boekhandel, of niet?
Ik neem nooit tablets of audiogidsen, Jonas. Misschien beroepsmisvorming van de kunsthistoricus, maar ik kan al die gadgets er niet bij hebben. Je wilt rustig kunnen rondkijken en vaststellen of iets je aantrekt. Bijlezen kan later nog. Het is wel een moeilijke afweging natuurlijk. Hier en daar een korte muurtekst kan al veel oplossen. Verwacht het MUKA dat er alleen experts langskomen of overschatten ze de kracht van de recentere kunstwerken om “voor zichzelf” te spreken? In elk geval een mooie wandeling, heel zeker.
Wat in het Muka wel heel mooi is, dat is dat er een bibliotheek is met boeken over kunstenaars. Wanneer je dus niet-begrijpend de expo hebt gedaan, stel je vast dat er in de bib verschillende boeken over Marcel Broodthaers staan. Ik heb er dus eentje gelezen, en was terug helemaal mee.
En daarna heb je terug zin om opnieuw naar de expo te gaan. In die zin, was het toch een interessant concept (dat enige inspanning van bezoeker vraagt).
ps: in welke Leuvense boekhandel kan ik je boek vinden? Dan ga ik daar eens binnenspringen. Groet.
Dat is waar, die bibliotheek is mooi en uitnodigend. Ingericht door Axel Vervoordt, geloof ik.
Het boek vind je mogelijk bij Plato, Boekarest of Barboek. Ben je vaak in Leuven?
En à propos, Mevrouw Renaissance ligt alvast in Leuven wel in de boekhandel, maar je kunt haar ook online bestellen via EPO. Dank voor je belangstelling!
Ik ben niet vaak in Leuven. Ik zal zaterdagvoormiddag 8 februari eens naar een van die 3 boekhandels gaan die je me tipt!
Audiogidsen & iPads kunnen de beleving zelf inderdaad verstoren. Interessante informatie nochtans, bovendien keurig technologisch verpakt.
(Bij)lezen vóór en/of na een bezoek, werkt voor mij het beste, en verdiept het plezier bovendien.
Voorts (tamelijk laat, maar allà) , beste wensen voor een 2020 vol schoonheid & creativiteit!
flâneur
Ik was zo blij toen ik een nieuw essay van je online zag, Flâneur. Ook mijn hartelijke wensen voor een mooi en goed 2020!