“De laatste bloementuin van het jaar,” noemde bisschop Bonny de kerkhoven met Allerzielen. Dit jaar moest ik met eigen ogen vaststellen dat die omschrijving klopt. De aanblik van alle boeketten op het kerkhof deed me onverwacht goed. Het kostte mij moeite om een grafzerk voor mijn vader te bestellen, en zonder hulp had ik het wellicht niet gekund. Maar nu ben ik blij dat dit in orde is.
Leen Huet 
Ik begrijp uw reactie. Ook ik had op het kerkhof een merkwaardig gevoel. Er waren veel minder mensen op bezoek, maar er stonden wel talloze mooie bloemen, alsof men voor dag en dauw toch aan de doden gedacht had, maar zoveel mogelijk levenden wilde vermijden!
Hier was het toch vrij druk op het kerkhof; iedereen netjes met mondmasker. Ik bracht mijn bloemen pas op 31 oktober, maar toen stond het kerkhof al vol met chrysanten en bloemstukken – iedereen was me voor.
Ik vind de combinatie van de voornaam en de familienaam van je vader mooi. Dat hebben zijn ouders goed gekozen!
Groeten.
Jazeker! Hij is genoemd naar zijn grootvader, en die weer naar zijn grootvader.
De zerk is heel mooi en robuust Lene. Past helemaal bij uw papa vind ik x
Dank je wel Anne-Mie!
Het is een troostende traditie, dit gedenken met bloemen. En heel roerend – die stille bedrijvigheid op het kerkhof in de herfst, Vele groeten, Flâneur
Ja, dat vond ik ook Flâneur. Zien hoe iedereen discreet bezig was geweest en was, om de graven van geliefden te poetsen en te sieren. Als Allerheiligen en Allerzielen niet bestonden, moesten ze worden uitgevonden, leek me. We zijn altijd met de doden bezig, dus moeten we daar een even simpele als mooie vorm voor vinden. En die is er dus. Wat me opeens doet bedenken dat mijn dierbare vader hier altijd graag je commentaren las. Warme groet, L.