“Was de Diepte de kleine schavuit, die in zijn jeugdjaren meestal opereerde op het ouderlijk domein, enige jaren kwijt geweest – de meeste mensen waren hem al lang vergeten! – dan kreeg ze hem nu na de oorlog terug met de interesten erbij!”
(Armand Huet, Het wonderbare leven van Martial Van Schelle, 1976)
Mijn grootvader doet me glimlachen, met die “interesten erbij”. Ik hoor het hem bijna zeggen. En het is waar, de jongeman in kwestie had na zijn legerdienst aan het einde van WO I moeite om zich terug aan te passen aan het burgerleven. Hij zette de streek behoorlijk op stelten.

Mooi geschreven van je grootvader. Het talent zit duidelijk in de familie, Leen! xxx
Dank je Ann!
die blik in Martial zijn ogen… de kwajongen springt er letterlijk uit!
Ja, daar broeit vanalles!