Lupinen

Lupinen, zo las ik vorige week in een tuinboek, passen bij zandgrond. En dus begon ik te dromen: lupinen wiegend op de achtergrond, tegen de schutting, achter de hydrangea’s en azalea’s. Wat kan er mooier zijn? De zaak bleef daar hangen, want de tuin groeit me toch al boven het hoofd. Maar gisteren, tijdens het schoonmaken, vond ik in een voorraadpot in de keuken een zakje lupinenzaad. Alsof mijn ouders aan hetzelfde hadden gedacht als ik. En ik ging zaaien. In een hoekje van de tuin waar ik tijdens een archeologische opgraving ook drie vergeten struikjes tegenkwam. Ze leefden nog, ondanks brandnetels en ander gewoeker. Nu is het afwachten. Het zijn die kleine vondsten die me hier blij maken.

10 gedachtes over “Lupinen

      1. Zal wel in orde komen, gewoon bij regenweer een ecologisch verantwoord of niet ecologisch middel gebruiken tegen de veelvraten. Dat van die chimpansee zou ik toch met een korreltje zout nemen

  1. Dag mevrouw Huet,

    uw kleine stukjes op uw blog raken soms gevoelige snaren .. zoals nu, met de lipinen. … fijne dag nog….

    Cordialement, katrien uit aalbeke

    Ps bent u bekend met het project quadra medicale van beeldend kunstenaar jef gey.. oerversie, 2009, belgisch paviljoen, venetie… sinsdien bestaat ‘on-“kruid niet meer voor mij.

    1. Het lijkt een zakje van een paar jaren oud dat ik hier vond, in ieder geval van vóór de vervloekte Covid. Ik ben benieuwd naar de resultaten volgend jaar. Het heeft vandaag in elk geval al mild geregend op de zaadjes in hun nieuwe plek.

Geef een reactie op Ann Reactie annuleren