Wie weet wat er tussen twee bladzijden ligt te wachten? Al geruime tijd leef ik met de gedachte dat de grootste taaltovenaar in het Frans de dichter Stéphane Mallarmé moet zijn geweest. Nu sla ik een bloemlezing open en ontdek een zestiende-eeuwse dichter die net als  zijn taalgenoot verbijstert, prikkelt en meesleept: Maurice Scève.

Dans son poli, le tien Cristal opaque / Luisant en clair, par opposition / Te reçoit toute, et puis son lustre vaque / À te montrer en sa réflexion.

De tegenglans van uw Kristal vol duister / ontvangt u in zijn klare schittering / Geheel en al en opent dan zijn luister / om u te tonen in zijn spiegeling.

(vertaald door Paul Claes in De tuin van de Franse poëzie. Een canon in 100 gedichten, Amsterdam, 2011, p. 74-75. Foto via Couleurs)