Zwervend over het internet vond ik deze foto: enkele dagboeken van Henry David Thoreau, en een pakje potloden uit het familiebedrijf. Mooi toch, een familie van potloodfabrikanten die een schrijver voortbrengt? Hoe lang is het geleden dat ik Walden las, in een editie die rondslingerde bij de Slegte, met stoere houtsneden verlucht? Omdat mijn boeken verdeeld zijn over twee huizen, bevind ik me niet daar waar mijn Walden is, en dat spijt me plotseling acuut. Vlak bij de grens, in de logeerkamer, op de hoek van de schouw. Ongrijpbaar.

Zoals Thoreau een blokhut bouwen in het woud,  bij enkele heldere meertjes, en daar gaan leven: het blijft een krachtige droom. There are as many ways as there are radii to be drawn from a centre, meen ik me als moedgevende zin uit Walden te herinneren. En een schrijver die zowel het rozijnenbrood uitvond als de burgerlijke ongehoorzaamheid, hoe zou men die niet bewonderen?

(Foto via Book Oasis)