Jaklien is gestorven, las ik vandaag bij de overlijdensberichten in de krant. Een schaap met witte voetjes, Simon en Saartje, Floris en Floriaan. Mirabella en de grijze vis. Mijn moeder hield evenveel van die boeken als ik. Dan had je nog De 365 jurken van prinses Petronella, een titel die een zekere invloed op mijn bestaan heeft uitgeoefend. Het onverdeelde genoegen waarmee ik als kind de verhalen van Mariette Van Halewijn las en in Jakliens tekeningen verdween staat me plotseling opnieuw helder voor de geest. Plus het licht in een zitkamer, glanzend verpakte toffees van Quality Street, het fluweel van een sofa, de stemmen van de mensen rondom mij.
Ik heb andere maar even goede herinneringen aan de tekeningen van Jaklien, meer dan de tekening van Fiep Westendorp zijn zij de illustraties bij mijn gelukkige kindertijd.
Ja, Fiep Westendorp dook pas later in onze contreien op.
Een gevoel van beschermdheid, dat roepen de tekeningen van Jaklien inderdaad op.
en de glanzend verpakte toffees van Quality Street …… een Madeleine-moment dient zich aan
Hoe je in zo’n voorraad ook altijd meteen lievelingstoffees onderscheidt en dan blijft zoeken naar de gouden of de paarse of oranje.
de braafheid van Jaklien was geruststellend. Van Hollandse familie kregen we soms kinderboekjes waar we in aanwezigheid van onze ouders niet in durfden kijken.
Met een keur aan scatologische termen, ongetwijfeld 🙂
Mirabella en de grijze vis was altijd mijn lievelingsboek. Vandaag werd ik 45 en postte mijn vader mijn geboortekaartje op Facebook. Toen ik er eens goed naar keek zag ik dat de illustratie erop was gesigneerd: Jaklien. Nooit geweten dat het dezelfde tekenares was… Prachtig toeval, nietwaar?
Dat is een heel mooie samenloop. Jaklien was ooit alomtegenwoordig, ik heb nog haar boeken over Simon en Saartje.
vandaag opgezocht omdat het mijn lievelingsboekje was en hier beland: op jouw blog, Leen! zou het heel graag weer ’s vinden …
je zet me aan het denken, Micheline; ik had het boekje als kind, maar ik weet niet of het nog tussen mijn overgebleven kinderboeken zit. Er was ook ‘Mirabella en de grijze vis’; en dan al die Simon-en-Saartjeboeken.