Het vervult me tegelijkertijd met heimwee en gemoedsrust, dit boekje ten behoeve van scholieren die Ovidius beginnen te lezen. “Metamorphoses. Het werk blijft nog ten hedendage de lezer boeien door: 1. De frisheid van de taal, vol fijne opmerkingen; 2. de echtheid en diepte van de  gevoelens der personages; 3. de elegantie en muzikaliteit die Ovidius in zijn hexameters weet te leggen. – Wegens de eisen van het dichterlijke genre bevat het een aantal eigenaardigheden inzake vormleer, syntaxis, stijl en vocabularium, waarvan de voornaamste volgen op blz. 8-14.”

Kijk, daar heeft men iets aan. En zo kan ik, geleid door een ervaren hand, mijn geluk nog eens beproeven in het vertalen van de aangrijpende verzen over Orpheus en Eurydice. Haec est domus ultima, dit is het laatste huis…