Kijk eens aan. In de rubriek ‘Achterklap’ van de Standaard der Letteren – gewijd aan ‘nieuwtjes, roddels en opmerkelijke uitspraken uit de letterenwereld’ – tref ik, ruim twee weken te laat, een melding aan van Guy Vaes’ overlijden. Leve Herman, Viva Lolita, Hoera Selma en Adieu Guy melden de kopjes boven de mededelingen in deze strook bladvulling. Schenk je je landgenoten een stel prachtige, subtiele boeken, krijg je dit op je dak: een ongeïnteresseerde, lompe vermelding van je dood, gebracht in een context van belegen ironie die beter past op bonte avonden van de jeugdvereniging.
Belegen, schaamteloze ironie, inderdaad.
Eerlijk gezegd Leen, had ik nog nooit gehoord van Guy Vaes. Maar je wekt mijn aandacht 🙂
Hij speelde nu eenmaal geen rol in onze entertainment maatschappij.
Ik meld nog even dat hij ook bekend stond als een goede fotograaf.
“Ironie” is nog veel te veel eer voor die lompheid, zelfs “belegen ironie” – tenslotte associeer je ironie nog altijd met een zekere elegantie en finesse. Je vraagt je wel af waarom mensen die de botheid van zo’n titel niet beseffen zich het recht aanmatigen om over literatuur te oordelen. Hoe zouden ze ooit de subtiele nuances in een tekst kunnen snappen? Kunnen ze ook niet, natuurlijk. Het merendeel van wat die botteriken in hun bijlage de hemel in prijzen, is al even hersenloos en brallerig.
Als ze het bericht alleen maar apart hadden geplaatst, niet in zo’n dwaze rommelrubriek.
Dit weekend stond er in De Standaard een overlijdensadvertentie van Guy Vaes.
Hij woonde bljkbaar nog steeds in Antwerpen, denk ik
Ja, hij was een echte Antwerpse schrijver. Dat maakt het voor mij nog vreemder dat er in de Vlaamse kranten niet meer belangstelling is (in de Gazet van Antwerpen heeft Frank Heirman twee weken geleden wel een column aan het overlijden gewijd).
Volgens het telefoonboek…(sorry) woont er een Guy Vaes op Linkeroever te Antwerpen, mijn heimat. Dit zou werkelijk ongelofelijk toeval zijn…
Guy Vaes maakte deel uit van de “Pink Poets”…
hij fascineert me meer en meer
Ja, er valt daar veel te ontdekken. De blogs van Henri-Floris Jespers zijn ook goede vertrekpunten om die sfeer op te snuiven.