It was that topsy-turvy product – an ‘exclusive’ commercial enterprise. That is, it was a thing which paid, not by attracting people, but actually by turning people away. In the heart of a plutocracy tradesmen become cunning enough to be more fastidious than their customers. They positively create difficulties so that their wealthy and weary clients may spend money and diplomacy in overcoming them.
It is the combination of modern humanitarism with the horrible modern abyss between the souls of the rich and the poor. A genuine historic aristocrat would have thrown things at the waiter, beginning with empty bottles, and very probably ending with money. A genuine democrat would have asked him, with a comrade-like clearness of speech, what the devil he was doing. But these modern plutocrats could not bear a poor man near to them, either as a slave or as a friend. That something had gone wrong with the servants was merely a dull, hot embarrassment.
Ik meende een ontspannend verhaaltje over Father Brown te lezen, nu zit ik me af te vragen waarom deze zinnen uit Father Brown and The Queer Feet zoveel weerhaken bevatten. Zinnen uit 1911.
En is het werkelijk zo dat niemand ooit postbodes opmerkt? Dat zou kunnen verklaren waarom de jonge postbode in mijn straat er altijd zo ongelukkig uitziet.
G.K. Chesterton, The Innocence of Father Brown, Penguin Books, 26ste druk.
Leen Huet 
Mijn postbode en ik groeten elkaar telkens vriendelijk op straat en vanuit de auto zwaai ik hem kameraadschappelijk toe, ik woon dan ook in een dorp
Leuven is ook een dorp; maar met die studentenbevolking natuurlijk wel anoniemer. Ik moest de postbode eigenlijk nog eens aanspreken voor – door hem veroorzaakt – geharrewar met een autoplaat, maar aangezien dat water al onder de brug door is, zal ik hem vanaf nu vriendelijk toewuiven. Een jongeman die eruit ziet alsof hij net de schoolbanken verlaten heeft, zonde wanneer die er altijd zo bedroefd bijloopt. Ik kreeg de indruk dat hij zijn job verafschuwt…
Dag Leen,
Chesterton en Father Brown is bij ons alleen bekent uit het TV – de prachtige filmen met Heinz Rühmann. Actueel zijn in de TV nieuwe filmen te zien “Pfarrer Braun” met de bekende Ottfried Fischer (een acteur met een hoge niveau). De bedachtzame en diepe kant van Chesterton heb ik niet gekent. De postboden ? Bij ons in Duitsland is het inkomen van de postboden op een lag niveau (“Niedriglohnsektor”). Daarom kijken de postboden misschien een beetje ontevreden of ongelukkig.
Groeten uit Bonn
Dieter
Ik had inderdaad (op Wikipedia!) gelezen dat Pfarrer Braun gewaardeerd wordt in Duitsland – heb helaas nooit een aflevering van deze reeks gezien, ik zal in het oog houden wanneer hier iets van uitgezonden wordt op tv. Ook bij ons verdienen postbodes weinig – het zou een van de redenen kunnen zijn…
Groet uit Leuven,
Leen