Een vreemde bedenking van recensent Jeroen Overstijns in de letterenbijlage van de krant vandaag. “Kanttekening: Tom Wolfe is met dit boek zijn houdbaarheidsdatum wel erg dicht genaderd. Het is amper nog geloofwaardig dat een 81-jarige een boek schrijft waarin personages een i-Phone gebruiken. Je verdenkt zo iemand er meteen van krampachtig jong te willen doen.”
Kijk eens aan. Dus een auteur van 81 schrijft best alleen over looprekjes, dementie en pampers? Net als een auteur van 71 en 61? Kan dat wel, dat de middelbare Nabokov een tienerpersonage opvoerde in Lolita?
Krampachtige leeftijdsdiscriminatie, wat mij betreft.
Leen Huet 
Inderdaad een zeer vreemde bedenking. Ik heb vrienden van in de 70 en in de 80 die zeer actief zijn op Facebook en één van hen verzorgt zelfs haar eigen web-site (mét zelfgemaakte podcasts waarop ze haar favoriete gedichten voorleest!).
Guy Vaes publiceerde als tachtiger een m.i. sublieme roman, Les Apparences.
Bij het lezen van de recensie vond ik dat ook al een onnozele opmerking, ben blij dat jij er even op doorgaat. Vriendelijke groet
Discrimineren op basis van leeftijd is akelig gewoon geworden.
Zeer vreemde gedachte van Overstijns.
Peter Pan 🙂 Maar uitgaande van zijn stelling zou je net zo goed kunnen beweren dat John Updike als zeventigjarige niet het recht had om te schrijven over een radicaliserende tiener, of dat A.S. Byatt zich niet voldoende kon inleven om The Children’s Book te schrijven. En dat lijkt me nonsens.
Juist. En the “The Children’s Book” is een prachtige roman.
Absoluut, totale nonsens.
Ja, onvergetelijk tijdsbeeld.
Hoe meer ik erover nadenk, hoe ongelooflijker ik het vind dat een recensent – en dan nog een die ´al jaren meegaat´, in ´belangrijke media´ – zoiets kan schrijven.
Vermoedelijk een van die spontaan opwellende gedachten die men dan opschrijft omdat ze gevat lijken.
Wij griezelen soms wanneer we lezen over de rassentheorieën zoals die gemeengoed waren aan het eind van de negentiende, begin twintigste eeuw. Maar dit soort rigide denken over leeftijd en wat wel of niet past/kan op bepaalde leeftijden zou even beklemmend kunnen worden.
Precies, ik vind het een heel terechte vergelijking.
Precies, ik vind het een heel terechte vergelijking.
Ach, nog enkele jaren te gaan
en de heer Overstijns keuvelt over de kwaliteit van pampers in zijn bejaardenhuis,
de snelheid van zijn looprek en de lift die te lang op zich laat wachten …
De ouderdom, grotendeels terra incognita. Ik apprecieer vrolijke ontdekkingsreizigers – zoals Charlotte Mutsaers er een blijkt te zijn, in haar interview vanochtend in de krant.