November, de ideale maand om Chateaubriand te lezen. Heeft hij nog lezers, buiten dit schepsel in de provincie Antwerpen? Wie weet. Fantastisch verwoorde emotie en somberheid, zodat echte somberheid gemakkelijker te dragen wordt; een man, geboren vóór de Franse Revolutie, die zo levendig schrijft dat het lijkt alsof hij sommige herinneringen gisterenavond aan het papier toevertrouwde; af en toe, met een absoluut pokerface afgeleverde hilarische taferelen; ten slotte de gedachte – wil je iets romantisch lezen, verlies dan geen tijd met ersatz, grijp naar de grootmeesters. “Je souffrais, et les souffrances prient.”
“Ce qu’on dit d’un malheur, qu’il n’arrive jamais seul, on le peut dire des passions; elles viennent ensemble, comme les muses ou les furies.”
En de genadeslag: “Un caractère moral s’attache aux scènes de l’automne: ces feuilles qui tombent comme nos ans, ces fleurs qui se fanent comme nos heures, ces nuages qui fuient comme nos illusions, cette lumière qui s’affaiblit comme notre intelligence, ce soleil qui se refroidit comme nos amours, ces fleuves qui se glacent comme notre vie, ont des rapports secrets avec nos destinées.” Titel van het hoofdstukje: Mes joies de l’automne. Zo perfect dat ik ervan glimlach, zo zwartgallig dat ik vrolijk word.
Leen Huet 
Mooi, Leen. De memoires van over ’t graf hoop ik nog aan deze zijde van mijn tombe – of urne, dat hangt van de nabestaanden af, wat zij liever hebben: een pot as op de schoorsteenmantel of een pot chrysanten op een zerk ergens in de miniverkaveling van een modderige novemberbegraafplaats – te lezen.
Het is een vreemd boek, Pascal, maar zeer de moeite waard. Van mijn eerste lezing, ruim vijftien jaar geleden (denk ik) onthield ik enkele flitsen van humor – en die vallen me nu steeds meer op. Ik verbaas me voortdurend over het contrast: beschrijving van een verdwenen maatschappij / briljante levendigheid en directheid. En ja, die superieur verwoorde, haast schaamteloze romantiek erbij, dat is schitterend. Af en toe richt hij zich, d’outre-tombe, ook rechtstreeks tot de lezer. Plus, het zijn ook zeer politieke memoires; alleen zie ik onze Belgische politici niet meteen een dergelijk werkstuk afleveren.
dàt is pas herfstlectuur!
De 3 deeltjes Mémoires d’outre-tombe staan hier alvast in de boekenkast. (met als bladwijzer een treinticket Brussel- Antwerpen van 30 Sept 2007, geschoven tss de pagina’s 48 & 49 van deel I. Maar heb nu dus wel het vaste voornemen om terug aan te pikken in, pakweg, Sept 2013)
Ah, ik heb vier delen, van de naar mijn smaak nogal would-be Editions Rencontre in Lausanne, ooit in de Leuvense Slegte op de kop getikt samen met La Confession d’un enfant du siècle (Musset!) en het schier onverdraaglijke Paul et Virginie. Maar je kunt ook sneller weer aanpikken, Flâneur? tenzij je nog een hele toren aan boeken hebt klaarliggen om vooraf te lezen.
welja, ik moet nog al die Eliot-boeken lezen! 🙂
Nu begrijp ik het!