Voor het eerst sinds n jaren lees ik weer eens wat Shakespeare – dat wil zeggen, ik graai zorgeloos rond in de kisten van de schatkamer en laat parels, smaragden, saffieren en dubloenen tussen mijn vingers rollen. Twelfth Night. Zou het niet prettig zijn om op Driekoningenavond een opvoering bij te wonen? Gewoon een zinnetje uit het stuk:
Now, the melancholy god protect thee, and the tailor make thy doublet of changeable taffeta, for thy mind is a very opal! I would have men of such constancy put to sea, that their business might be everything and their intent everywhere; for that’s it that always makes a good voyage of nothing.”
Eternel Shakespeare!
Toujours aussi vivifiant.
Wat is “an opal mind” ?
Een geest die even snel van kleur en glans wisselt als een opaal. Of: even onregelmatig van tekening als die edelsteen.
Dank u wel ! we (of althans ik) zijn de taal der edelstenen kwijt…;een tijdje geleden zou men gezegd hebben, een kwikzilveren geest…
Die uitdrukking was ik dan weer half vergeten – mooi ook.