En zo heeft de venijnige maand februari me in haar allerlaatste ogenblikken toch nog te pakken gekregen. Met een keel van schuurpapier naar lucht happen als een vis op het droge, geen pretje. Het lichaam lijkt plotseling wel heel erg op de stompzinnige, valse, altijd tegenwerkende slaaf die de neoplatonici, met name de Alexandrijnse filosofe en wiskundige Hypatia, erin zagen (of husselt mijn versufte brein nu ook al wijsgerige strekkingen door elkaar?). In elk geval, hangend in de sofa ontdek ik plotseling bizarre tv-series over vampieren. In Louisiana, waar men zo te zien ook struikelt over de feeën en weerwolven. Wel, wel.
A propos, een interessante link over Hypatia de historische figuur versus de Hollywoodversie, met verwijzing naar de onmisbare studie van Maria Dzielska.
Leen Huet 
dank aan dat ‘versufte brein’ om haar blog-publiek bij Hypatia te introduceren. (shame on me – ik kende haar helemaal niet)
en veel beterschap toegewenst! (ik zou aanraden om de ‘keel van schuurpapier’ toch eerder met thee dan met koffie te smeren :-))
Dank je Flâneur: ik zit aan de oever van een rivier van een thee 🙂
Hypatia zou model hebben gestaan voor Catharina van Alexandrië, als ik me goed herinner. Het boek van Dzielska vond ik ooit bij Procopius.
Ook voor jou, een almaar voorspoediger herstel en onbelemmerde mobiliteit.