De snelheid van de geest lijkt me soms bovennatuurlijk, vergeleken met de weerstand van de materie. Plezierig dan om vast te stellen dat Homeros daarover ook wel eens nadacht.

Zo snel als de gedachte sprongen maakt
bij iemand die veel landen heeft bereisd
en in zijn scherpe geest bedenkt: was ik
maar hier, of daar, en talrijk zijn zijn wensen –
zo snel vloog Hera, eerbiedwaardige
godin, door heel het luchtruim in haar ijver.

En het is bijna ontroerend om Athena, de godin van de wijsheid, te horen zeggen:

Het is geen makkelijke opdracht afkomst
en kroost van alle mensen te beschermen.

Gezien het enthousiasme waarmee de meeste Griekse goden deelnamen aan de menselijke voortplanting, zijn deze woorden van onmacht des te treffender. Dit alles in zang vijftien van de Ilias. Zangen zestien en zeventien puilen uit van de gruwelijke gevechtsscènes.

hij gaf
hem met zijn zwaard met mooi bewerkt gevest
een nekslag. Heel zijn zwaard werd warm van bloed.
Het machtig noodlot legde op zijn ogen
de paarse dood.

Na de Ilias ligt er een boek over de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog klaar. Ik denk dat ze op het vlak van gevechtstaferelen en doodsbeklemming aan elkaar gewaagd zullen zijn.

Homeros, Ilias. Wrok in Troje, vertaald door P. Lateur, Amsterdam, 2010, p. 405, 408, 450.