Was ik een juwelier, dan liet ik me misschien wel inspireren door een vaantje van de vaantjesboom.
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Was ik een juwelier, dan liet ik me misschien wel inspireren door een vaantje van de vaantjesboom.
Leen Huet 
Zo’n blank blad met een vruchtje in het hart; absoluut een mooie, sensuele vorm voor een juweel. In tegenstelling tot een aronskelk is dit schutblad ook zo’n fijn fladderend doekje.
Met te denken aan een ijle textuur voor een juweel met langere houdbaarheid herinner ik me ineens een paardenbloemjuweel, in goud en zilver met slechts gedeeltelijk (!) weggeblazen pluisjes van textiel. Ik zal kijken of ik daar een foto van kan terugvinden.
Oh, dat paardenbloemjuweel klinkt prachtig. Er zijn ook luchters in die pluisbolvorm.
Ja, het schutblad is bijzonder fijn, moeilijk misschien om een passend trompe-l’oeilmateriaal te vinden. Agaat zou kunnen, denk ik als leek.
Hier is de paardenbloem te zien: http://www.memphisdailynews.com/Editorial_Images/15581.jpg (de tekst erover: http://www.memphisdailynews.com/news/2013/apr/30/dixon-opens-petit-palais-jewelry-exhibition//print )
Voor een vaantje is wel de goede kleur agaat te vinden maar gezien het gewicht mis je het effect. De meest geschikte steen zou volgens mij een witte jade zijn, vermits die steen een ‘taaiere’ structuur heeft kan je het schutblad dan iets dunner maken. Jade heeft bovendien een wasglans in plaats van een glasglans. Zijde is ook een mogelijkheid, of dun porselein, prachtig kwetsbaar.
Dit (de paardenbloem) is zonder twijfel een van de aantrekkelijkste juwelen die ik ooit heb gezien. En dan met zwanenveren! Dank je, Corine.
Ik vreesde ook dat agaat te zwaar zou zijn. Dun porselein en jade lijken me nu wel wat, en dan een wat mattere zijde – fascinerend om over na te denken.