Soms kan een voorwoord in een oud boek onverwachts ontroeren.
“Dans le vaste et universel empire des arts, la Belgique occupe une des premières places. Elle a conquis son rang glorieux par sept siècles de labeur et de courage.
Depuis l’époque bourguignonne surtout notre sol, cultivé sans interruption, a fait fleurir simultanément la peinture, la sculpture, l’architecture, la ciselure, l’orfèvrerie et l’art du verrier: chaque ville, chaque coin du pays a concouru à la formation de ce grand monument, qu’on appelle l’Ecole flamande.
Si nous accordons une admiration sans bornes à l’édifice, il est juste de reporter sa gloire sur ceux qui l’ont érigé.”
En dan volgt een mooie studie waarin verschillende verdienstelijke lieden aan de vergetelheid worden ontrukt.
E. Neeffs, Histoire de la peinture et de la sculpture à Malines, Gent, 1876.
Leen Huet 
Dag Leen,
Het doet me een beetje denken aan de teksten van Elsschot in Lijmen. Zelf mocht ik afgelopen donderdag het voorwoord spreken op de vernissage van Jenny van Gimst in het Kunstforum Würth te Turnhout. Uiteraard kwam Gilliams ook aan het woord.
Vriendelijke groet, Hans Kleiss
Beste Hans,
Wel, ik vermoed dat in Lijmen deze stijl uit de negentiende eeuw geïmiteerd werd als een reclamemiddel. Neeffs is authentiek en ploos op zijn eentje het Mechelse archief uit op zoek naar kunstenaarsnamen – geen verkoper van gebakken lucht, dus, maar iemand die een liefdewerk verrichtte, dat in een nog steeds met vrucht te raadplegen standaardwerk resulteerde. Omdat ik zelf kunsthistorica ben, ontroerde dit me.
Würth, al veel goeds over gehoord.
Met een vriendelijke groet.
ach, en dan wij met al onze ironie en onze relativering en ons surfen van link tot link … –
Zoalng dat ingeperkt tijdverdrijf blijft – maar we worden inderdaad steeds versnipperder, en dus vermoedelijk dommer. Enfin, ik spreek voor mezelf. En toch, hoe heerlijk is het om jezelf ongestoord te kunnen concentreren, op een boek, op een taak, op muziek, op een onderzoek.