“George III overleefde M. Pitt, maar hij verloor zijn verstand en zijn gezichtsvermogen. Elke zitting, bij de opening van het Parlement, lazen de ministers aan de stille en ontroerde Kamers het gezondheidsbulletin van de koning voor. Op een dag ging ik Windsor bezoeken: voor een paar shillings kreeg ik een conciërge zover dat hij me verstopte, zodat ik de koning kon zien. De monarch verscheen, met witte haren en blind, zwervend als Koning Lear door zijn paleizen, met zijn handen de muren van de zalen aftastend. Hij ging zitten voor een piano waarvan hij de plaats kende en speelde enkele stukken uit een sonate van Haendel: het was een mooi einde van het oude Engeland. Old England!”