Femme libre, toujours tu chériras la mer. Op blote voeten de vloed inlopen, wat garnalen kopen, het leven van de vissers en IJslandvaarders leren kennen in een bijzonder charmant museum: ziedaar een verlossende dag weg van het bureau.
Waak
Femme libre, toujours tu chériras la mer. Op blote voeten de vloed inlopen, wat garnalen kopen, het leven van de vissers en IJslandvaarders leren kennen in een bijzonder charmant museum: ziedaar een verlossende dag weg van het bureau.
Leen Huet 
een opmonterende zilte zeebries waait ons tegemoet uit dit bericht! – en wat een verrukkelijke affiche ….
Inderdaad: er waren in dezelfde reeks nog affiches gericht aan moeders die hun kinderen gezond voedsel willen voorzetten, dames die hun figuur willen bewaren, handarbeiders die op krachten moeten blijven. Voor elk wat wils.
Intellectuelen moeten en moesten vis eten. Toen was het visbestand nog rijk.
Ik dacht in het museum aan een oude verordening uit Venetië: vissoorten in de lagune mochten jaarlijks pas bevist worden na hun voortplantingstijd. Goed ecologisch bestuur, toen.