Een gedicht lezen: mooi. Een goede verklaring van het gedicht lezen: prettig. Dankzij de bloemlezer een nieuwe dichter leren kennen die de taal in haar voegen laat kraken: onverwacht genoegen. Zo ontdek ik Willem van Swaanenburgs Auroora’s kimmen ontslooten (1724).

Het Diamant-paleis ontgrendelt van zyn slooten
Zet zyne deur wyt op voor ’t al doordringend ligt,
dat al, waar ’t straalt, zig zelfs een gulden zetel stigt,
Om ’t duister Reuzendom ten afgrond in te stooten.

’t Wordt tyd voor Pallas, om een Krygsgevegt te waagen,
En als een Amazoon te rukken voor den wal,
Daar domheit zuizebolt voor ’t ongemeen geschal,
Dat vrouw Minerva maakt, om ’t wanstal weg te jaagen.

Suizebollen is mijn nieuwe favoriete Nederlandse woord. Wilt u meer weten over Van Swaanenburg, Góngora, Rimbaud, Van de Woestyne en Claus, lees dan Paul Claes’ Zwarte zon: Code van de hermetische poëzie. Een balsem, voor wie net als ik denkt dat schrijvers niet uitsluitend moeten uitleggen, paaien en preken, maar ook vernuftig mogen verhullen.