Op 19 oktober 1865 schreef mijn betovergrootvader, Leopold H., in ’s Gravenbrakel aan zijn verloofde:
“Verleden zondag ben ik naar Brussel gegaan om de inhuldiging van de nieuwe koning Leopold II te zien, een schitterend en onvergetelijk feest. Nooit heeft Brussel binnen haar wallen een zo grote menigte gezien noch zoveel hoogwaardigheidsbekleders; de kranten zullen je reeds alle details hebben meegedeeld van dat grote bewegende schilderij, en van de algemene vreugde.”
Het geeft me al bij al een prettig gevoel van continuïteit om een ervaring met een voorzaat te delen.
Leen Huet 
wordt dezer dagen misschien onderschat – hoe een erfelijke monarchie een gevoel van historische continuïteit en samenhorigheid schept. (en ben alvast benieuwd of het op 21 juli een schitterend en onvergetelijk feest wordt)
Mij verbaasde het feit dat betovergrootvader, die in 1829 geboren is, al de naam Leopold meekreeg; zijn ouders moeten enthousiast zijn geweest over de kandidatuur van Leopold van S-C voor het koningschap alhier. Jij als Brusselaar zult goed kunnen waarnemen of het een mooi feest wordt! Ik zeg het maar ronduit, ik gun de kroonprins een aangename dag, hij heeft al genoeg ellende doorstaan.
met Leopold was er tenminste niet het (vermakelijke) probleem van Philippe/Filip — alhoewel, was het nu Léo of Leo?
enfin, misschien meng ik me volgende zondag inderdaad wel onder de grote menigte …
Een Leopold werd gewoonlijk afgekort tot Pol of, nog intiemer, Popol :-).
Ik twijfel ook nog, over mijn traject op de nationale feestdag.