Kun je een prijs uitreiken voor de mooiste boekvoorstelling van het jaar? Dan wint het Groot Liedboek van Wannes Van de Velde. De vrienden van zangers zijn nu eenmaal enthousiaster dan de vrienden van schrijvers.
Bladerend door het Liedboek vind ik het wondermooie Café Bruegel:
Meester Bruegel, kom maar binnen
in de lichten van de kroeg
laat de blinden maar verzuipen,
zet uw eigen bij de ploeg.
Time worships language, dichtte Auden, tijd eert taal, en die regel vond ik steeds van metafysisch gewicht (hij is bijzonder goed geanalyseerd door Josef Brodsky in Less than One). Maar hier lees ik: ‘zijn penselen boorden gaten in de tijd’. En dat deden Bruegels penselen ook werkelijk. Time worships art then? Weer iets om over na te denken.
En ik ben blij dat een vriendelijke man uit Antwerpen me vorig jaar terloops kwam vertellen dat de prenten van Café Bruegel nu in de Sint-Andriesparochie hangen.
Leen Huet 
Een familielid Mark Hauman leerde Wannes kennen in Antwerpen. Mark zong al folk en trad later ook op in Torhout, tot dat festival andere genres toeliet. Mark die in Antwerpen docent Germaanse talen is, heeft zijn eigen groep “Hauman en de Moeite” en zingt in een soort dialect dat noch Aantwerps noch Temstes is. Zijn CD “Water” vind ik zeer goed geslaagd. Alles met eigen teksten. De eerste naam van zijn groep was “Het Krakkebed.”
Mark Hauman was Wannes Van de Velde dankbaar dat hij zoveel van hem geleerd heeft.
Dat hoorde ik vele mensen vertellen, hoeveel ze van Wannes leerden. Dikwijls zijn kunstenaars de meest erudiete mensen, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld professoren. Ik ervoer dat ook toen ik het werk van Anne-Mie Van Kerckhoven leerde kennen.
Wat mij betreft, ik kan me van elke periode in mijn leven wel een liedje van Wannes herinneren. Helaas geen nieuwe meer voor de toekomst.