Zit je thuis rustig te schrijven aan een boek over Pieter Bruegel, valt er verkiezingsdrukwerk in de brievenbus. Elio, Gwendolyn, Bruno, Eric, Bart en Maggie tuimelen de gracht in, bij het kerkje van Sint-Anna-Pede. De laatste jaren stelde ik steeds vaker vast dat geschiedenis moest dienen als hoer van de politiek. Nu komt de kunstgeschiedenis in het vizier. Het is ook wel amusant: elke partij kon deze afbeelding laten drukken, versierd met andere hoofden. We leren meteen hoe photoshop en knippen/plakken primitieve middelen zijn, vergeleken met de hand van de meester. Ik kijk naar de oude koekjesdoos op mijn bureau, met op het deksel Bruegels Spreekwoorden. ’t Is goed riemen snijden uit andermans leer. En Bruegel zwijgt.
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Leen Huet 
Inderdaad grappig en leerrijk, maar ze hebben het toch weer geleerd en overgenomen van de sluwe vossen die Nederlanders zijn 😉 Wim Pijbes – Rijksmuseum – het oogt iets esthetischer dan de originele versie moet ik zeggen – “met vallen en opstaan” – zij hangen dan ook “tussen hemel en aarde” 😉
Nu tast ik in het duister: iets met de Nachtwacht?
Nieuwjaarslezing in Antwerpen van KMSKA waar Wim Pijbes een uiteenzetting gaf over het project van de vernieuwing van het Rijksmuseum. Het commerciële aspect waar kunstwerken worden afgebeeld op bijv. melkblikken, Kunst binnenshuis gehaald wordt, visie “jong geleerd is oud gedaan”.Onze leerprocessen nog steeds sneller via beelden verloopt. Eén van de functies die kunst vroeger had, iets duidelijk maken aan de ongeletterde gewone burger. De interesse vroeg of laat toch gewekt om het echte kunstwerk te gaan zoeken en bezoeken, zich te gaan verdiepen in de materie. Nachtwacht zag ik trouwens ooit afgebeeld op de deuren van een toilet in Nederland.
O ja, kunst was de bibliotheek van de ongeletterden.En jong geleerd oud gedaan inderdaad. Zo bezocht ik als kind op de lagere school met ons klasje het Rubenshuis in het Rubensjaar.
op deze verkiezingszondag is het verleidelijk om verder te putten uit Bruegels spreekwoorden: de gekken krijgen de beste kaarten.
🙂 Ik ben zo goed als sprakeloos.