Wat is toch dat Chaldeeuws waarover humanisten als Rabelais het zo vaak hadden? Geen dode letter, zo blijkt, maar een nogal actueel gegeven: Iraakse christenen zijn vaak Chaldeeën. Vorige week hoorde ik dat ze verdreven of afgeperst werden in Mosul, of gedwongen werden zich te bekeren tot de islam. Het had me wel geboeid daarover iets in mijn ochtendkrant te lezen, maar ik speur al de hele week vergeefs de bladzijden af. Andere horror genoeg, natuurlijk. Er is de schoonheid van de zomer en de bloeddorst van de zomer, twee kanten van dezelfde medaille.
Leen Huet 
sta deze misantroop toe aldus te parafraseren : “Er is de schoonheid van de mensheid en de bloeddorst van de mensheid, twee kanten van dezelfde medaille”
(maar het is toch wel weer bijzonder erg deze zomer … )
Fijn van je te horen, Flâneur. Ja, het nieuws is pijnlijk. Soms slaat het me met verstomming. Drukkere sociale media helpen niet, ze vullen het hoofd tot barstens toe en creëren nog meer verwarring.
in de vrijdagkrant dan toch een verwijzing naar het lot der Chaldeeën aangetroffen – in een opiniestuk
… en een groot artikel in de weekendkrant….
Ja. de situatie is nog in ontwikkeling natuurlijk. Maar in de omgeving van ISIS kan men met recht beweren dat de barbaren voor de poort staan.