De heer Libeer onderrichtte me in de krant. Game of Thrones is pure Shakespeare, musical en film zijn zelfbedruipende genres, kunstenaars in andere kunsttakken zijn parasieten. Gelukkig dat hertog Filips van Bourgondie en Joos Vijdt er niet zo over dachten, of we hadden nooit naar een schilderij van Jan Van Eyck kunnen kijken. Bovendien zijn de grootste mecenassen van beeldende kunstenaars en schrijvers zijzelf en hun familieleden, met jarenlange, geduldige, discrete investeringen in kennis en kunde. En plotseling dacht ik terug aan die spreekwoordelijke Baes Gansendonck. Dank aan ons aloude Franse boegbeeld Conscience!

Als niet komt tot iet
Dan kent iet zichzelven niet

Baes Gansendonck was een zonderling man. Ofschoon uit de nederigste dorpbewooners geboren, had hy zich echter al vroeg gaen inbeelden dat hy van veel edeler stof gemaekt was dan de andere boeren; dat hy alleen veel meer wist dan een gansche hoop geleerden te samen, dat de Gemeentezaken in de war liepen en den kreeftengang gingen, alleenlyk omdat hy, met zyn groot verstand, geen Burgemeester was, – en vele andere dingen van dien aerd.
En nochtans, de arme man kan lezen noch schryven en had van de meeste zaken zeer weinig vergeten…… maer hy had toch veel geld!
Langs dien kant ten minste, geleek hy aen vele voorname lieden, wier verstand ook in eene kist onder slot ligt, of wier wysheid, tegen 5 per cent uitgezet, jaerlyks met den intrest op nieuw in hun hoofd komt.

Hendrik Conscience, Baes Gansendonck, Buschmann, Antwerpen, 1850.

(Mijn achthonderdste bericht. Dank aan u, hooggewaardeerde lezers.)