Dit is er, zoals altijd. Paasbloemen in mijn ouders tuin, op Pasen.

“Die kerels komen hier niet, hoor.”

“Ja, maar Doel is niet veraf. En ze hebben die saboteurs van een tijd geleden zelfs nog niet gevonden.”

“Als dat gebeurt, is er niks meer aan te doen. En ze kunnen ook gewoon een drone in Doel gooien. Maar we hebben wel jodiumpillen in huis. Die zijn ons toegestuurd.”

“Oh? Waar liggen ze? Dat moeten we nu wel weten. Laat ze eens zien. Oh, je mag ze oplossen in water of fruitsap. Okee.”

“In geval van een nucleaire ramp moet je schuilen in een ruimte zonder vensters. Neem het bureau… De voorraadkast is vlakbij. En misschien moeten we er een doos kaarsen klaar zetten.”

Terloopse gesprekken. En dan weer aandacht voor Monello de haan, de grillige schoonheid van de dag (dappled beauty), Gent-Wevelgem, een glimp Urbi et Orbi, de kieviten op de akkers, een roodborsttapuit op een prikkeldraad, mijn favoriete Highlandkoeien, een verwilderde meidoornhaag in haar eerste groen.