“Zij betrad de armelijke schuilplaats van zijn afgeleefde muze, waar het rook naar beschimmelde boeken. Op de gepleisterde muren waren vochtige plekken. De gebroken ruiten van de bevroren vensters waren vervangen door lappen. Op een scheve, met inkt bemorste schrijftafel lagen ganzenpennen en flarden papier, waarop wellicht de eerste ontwerpen voor gedichten stonden.”
Een mooi boek, die historische roman van Dmitri Merezjkovski over Leonardo da Vinci. Zoals wel meer romans van dichters is het voornamelijk een opeenvolging van glasheldere tableaux vivants, geschraagd door een diep filosofisch idee. En berustend op uitmuntende historische studie en inlevingsvermogen. Merezjkovsi’s beschrijving van de Milanese hofdichter Bernardo Bellincioni vond vandaag weerklank bij me.
Niet te geloven dat deze roman uit het jaar 1900 stamt. En het tweede deel is van een trilogie. Was ik uitgever, ik zou niet aarzelen.
Leen Huet 
Dank voor de tip, Leen. Ik las onlangs ‘La demande’ van Michèle Desbordes. Ook over Leonardo, al wordt hij nergens bij name genoemd. – Vale.
Ik noteer, Patrick, dank je wel. Het eerste deel van Merezjkovski’s trilogie gaat over keizer Julianus (de Afvallige) en het derde, als ik het goed heb, over despotische tsaren.
Zelf heb ik voor een appel en een ei eens een oude bloemlezing van vlaamse poëzy op de kop getikt. Echt bijzonder.
Ook het bovenstaande boek komt van bij Oxfam.