Ik stond haast aan de grond genageld, op de tentoonstelling met werk van Michaelina Wautier in het MAS. Wie zou vermoed hebben dat een zeventiende-eeuwse ongetrouwde vrouw in Brussel zo goed was in het scherp, aards, sprankelend portretteren van mannen?
Leen Huet 
De man op het schilderij ziet er dan ook niet helemaal gerust uit ;).
Ik had een vergelijkbare ervaring (aan de grond genageld) toen ik vorig jaar in Rome toevallig kennis maakte met de vrouwelijke schilder Artemisia Gentileschi (meer bepaald haar schilderij Giuditta e Oloferne, dat nog een stuk krachtiger is dan de versie van Carravagio).
O, maar ik vind dat de man op het schilderij er prachtig uitziet. Hij was haar broer, dus zo ongerust misschien ook niet ;-). En ja, Artemisia… Vrouwen en barok, een succesverhaal wat mij betreft.