Ik stapte in Brussel even de Begijnhofkerk in, om het barokke altaarstuk van Theodoor Van Loon te zien. Een trap laat je toe om op ooghoogte te komen met de heiligen, een touchscreen biedt uitleg over kunstwerk en locatie, een bankje biedt rust en Peter de Cupere creëerde een geur voor de site, die je omgeeft wanneer je op het witte bidbankje voor het altaar knielt. Dit laatste vergat ik te doen, dus ik wandel binnenkort weer even terug.

“Van Loon, die net als Rubens erg onder de indruk was van Caravaggio, componeerde hier een symfonie van personages die er tegelijkertijd aards en verheerlijkt uitzien, met hun stralende minzame gezichten en mooie jonge handen. Die bijzondere combinatie van realisme en stilering is Van Loons handelsmerk. Zijn heiligen zien eruit als vrouwen die je op straat zou kunnen tegenkomen, maar dan op hun allerbest. De hemel lijkt in zijn werk op een plaats waar we vertrouwde gezichten kunnen zien.” Aldus mijn verslag in Openbaar Kunstbezit.

Tegenover de kerk ligt het onvolprezen antiquariaat Het ivoren aapje. En daar trof ik een eerste druk aan van Virginia Woolfs dagboeken. Wat kun je eigenlijk nog meer wensen?